دیدبان؛ در جهان کنونی بازارها آرام هستند اما ژئوپلیتیک در حال تغییر است. حرکت بازارهای جهان به سمت استفاده از انرژی خورشیدی و بادی که از مهم‌ترین انرژی‌های تجدید پذیر هستند ممکن است برای امنیت انرژی در جهان خطرناک باشد. مقدار تولید این دو انرژی متغیر است و نمی‌توان به آن اتکا کرد. انرژی‌های بادی و خورشیدی هر دو تحت شرایط خاص آب و هوایی تولید می‌شوند و در زمان حاضر تولید آن‌ها به مقداری نیست که بتوان روی آن حساب باز کرد. همچنین تولید این انرژی‌ها نسبت به سوخت‌های رایج و قابل‌اتکای فسیلی نیاز به مناطق گسترده‌تری دارد.
تصورات نادرست درباره انرژی‌های جدید
به‌هرحال اکنون این‌گونه تبلیغ می‌شود که رشد استفاده از انرژی‌های تجدید پذیر نسبت به فسیلی بیشتر است اما باید توجه داشت که این آمار گمراه کننده می‌باشد. به جز الکتریسیته تولیدی از نیروی سدها، برق تولیدی از ذغال، انرژی اتمی و گاز طبیعی بر سایر انرژی‌های تجدید پذیر اولویت دارد.
اگرچه انرژی‌های تجدید پذیر کربن دی‌اکسید تولید نمی‌کنند اما متأسفانه ممکن است راه‌حل کاهش گازهای گلخانه‌ای نباشند. اینجاست که ممکن است تغییرات آب و هوایی ناشی از استفاده انرژی‌های تجدید پذیر شرایط را برای کشورهایی که با تمام وجود به دنبال آن هستند سخت کند.
گزارش جدیدی با عنوان " سیاست انرژی در مینه‌سوتا، هزینه گزاف شکست" منتشر شده که بر اساس آن، با وجود سرمایه‌گذاری 15 میلیارد دلاری در زمینه استفاده از انرژی بادی به جای سوخت‌های فسیلی نشان داده است که نه تنها کربن دی‌اکسید کمتری تولید نشده بلکه توجه به انرژی‌های تجدید پذیر سبب شده قیمت برق در این ایالات از میانگین کل آمریکا بالاتر رود.
ژئوپلیتیک مناطق خاموش
این قضیه را در مقیاس بزرگ‌تری در نظر بگیرید. آفریقا را در نظر بگیرید که هم‌اکنون 635 میلیون نفر در آن به هیچ‌گونه انرژی مدرنی دسترسی ندارند. نبود انرژی قابل‌اتکا که از سوخت‌های فسیلی و اتمی تولید می‌شود در نهایت ممکن است با بی‌ثباتی در قاره آفریقا، رشد کمتر اقتصادی آن، نرخ بالاتر ازدیاد جمعیت و همچنین عدم توانایی برای مبارزه با رادیکال گرایی و گروه‌هایی از جمله داعش همراه شود. کابوس تأثیرات ژئوپلیتیک کمبود انرژی وقتی بزرگ‌تر می‌شود که شما در نظر بگیرید هنوز 1.2 میلیارد نفر در جهان بدون برق هستند.
مشکل تأمین انرژی ممکن است در آفریقا سبب ایجاد مشکل در زندگی بیش از یک میلیارد نفر شود. انتخاب هوشمندانه‌تر این است که بر انرژی‌های فسیلی سرمایه‌گذاری شود تا از فجایع آب و هوایی انرژی‌های تجدید پذیر به دور باشیم و هم دولت‌های شکننده در آفریقا گزینه قابل‌اتکاتری برای تأمین انرژی داشته باشند. بر اساس تخمین سازمان اطلاعات انرژی (EIA) تا سال 2040 میلادی 77 درصد انرژی جهان از طریق سوخت‌های فسیلی تأمین خواهد شد.
خودروهای برقی از جمله مواردی هستند که می‌توانند سبب ایجاد مشکلات ژئوپلیتیکی شوند. چین، هند، فرانسه، بریتانیا و حتی کالیفرنیا در حال تصمیم‌گیری در مورد اجباری کردن استفاده از موتورهای الکتریکی در سال بین 2030 و 2040 هستند. از منظر ژئوپلیتیک، پس از برقی شدن خودروها چه بر سر صنایع انرژی ( ذغال، گاز طبیعی و گازوئیل) می‌آید؟ مثال چین وحشتناک است. آن‌ها در حال ساخت کثیف‌ترین نیروگاه زغالی جهان در پاکستان هستند. هند نیز چنین نیروگاهی در جزایر ریف در استرالیا می‌سازد.
بازی قدرت‌های جهانی
این نوع تصمیم‌گیری در حوزه انرژی در نهایت سبب بروز فجایع زیست‌محیطی و جنگ‌های اقلیمی خواهد شد. سیاست‌های چین، هند و پاکستان در این زمینه فرقی با سیاست‌های شرکت «رزنف» که در اختیار کرملین است و به‌عنوان سلاحی در سیاست خارجی علیه غرب استفاده می‌شود ندارد.
انرژی سبب کمک به بقای بشر و شکوفایی آن شده است. انرژی باثبات، قابل‌اتکا و زیادی که ذغال، گاز طبیعی و انرژی اتمی تولید می‌کند می‌تواند به‌عنوان ابزاری علیه ملت‌هایی مانند چین، روسیه و ایران استفاده شود. گویا این کشورها در حال حرکت به سمت گرفتن منابع بیشتری هستند. همان‌قدر که انرژی‌های تجدید پذیر و وسایل نقلیه الکتریکی محبوب هستند، می‌توانند برای ملت‌های صلح‌طلب خطرناک باشند. این استفاده تسلیحاتی از انرژی می‌تواند توسط کشورهای متحد غربی خنثی شود. این کار با تأمین انرژی‌های فسیلی برای یک میلیارد نفری که برق ندارند محقق می‌شود.